Penelehhistory.com: Surabaya (29/7/24) – Een paar mooie ogen huilde. Plotseling begon ze te huilen precies op het moment dat ze een verhaal deelde over haar moeder, die altijd stil was over Nederlands-Indië (Oost-Indische), vooral Surabaya.
De eigenaar van dit paar mooie ogen is Rozemarijn Heijstek-Pinxt, die de geschiedenis van haar moeder en grootouders aan het traceren is, die ooit in Surabaya woonden en daar uiteindelijk stierven. Voor Rozemarijn is dit de eerste keer dat ze naar Surabaya komt. Ze wordt vergezeld door haar man, Heijnstek, en twee kinderen. Haar voorouder was Otte Schuurmans. Hij werd begraven op de Europese Begraafplaats Peneleh.
Rozemarijn huilde omdat ze werd geraakt door de herinnering aan haar moeder, die getraumatiseerd was door de gebeurtenissen in Indië. Volgens Rozemarijn was de gebeurtenis zo gespannen en eng dat haar moeder gedwongen werd Surabaya te verlaten en ervoor koos om in Nederland te gaan wonen. Haar moeder wilde niets meer herinneren van Surabaya. Ze bleef stil en zei niets over Surabaya.
“Ik heb nooit gevraagd waarom. Ik wilde haar niet verdrietiger maken. Dit is wat mij nieuwsgierig maakte over Surabaya. Nu ik volwassen ben, kan ik zelf beslissen. Uiteindelijk kwam ik aan in Surabaya en traceerde mijn voorouders. Hun graf is hier,” legde Rozemarijn uit die op zondagmorgen (28/7/24) op de Peneleh begraafplaats was.
Met hulp van begraafplaatsmedewerkers werd het graf van haar voorouder schoongemaakt. Zijn graf ligt aan de oostkant van het begraafplaatsgebied. Nadat het schoon was van het vuil, legden Rozemarijn en haar familie een bos bloemen. Ze is blij dat ze het graf van haar voorouders heeft kunnen vinden.
Haar voorouder, genaamd Otte Schuurmans, was tijdens zijn leven in Surabaya een ambtenaar in het Van Oranje spoorweg- en scheepswerfnestwerk.
De familie van Rozemarijn is een familie die voornamelijk gegevens verzamelt over hun voorouders in Surabaya. Een verzameling, bestaande uit foto’s en kaarten, is succesvol samengesteld, geschikt om een boek te worden over de reis van een familie van Nederland naar Surabaya. Maar het familieboek is niet gepubliceerd. Alleen voor interne familie.
“Misschien wordt het ooit openbaar,” zei Rozemarijn.
Rozemarijn nam het boek mee als gids in Surabaya. Gewapend met het familieboek kon Rozemarijn de zoektocht uitvoeren. Ze slaagde er zelfs in een familie afstammend van haar grootmoeder te vinden, die oorspronkelijk uit Surabaya kwam.
Wat nog interessanter is, is dat haar twee kinderen, geboren in Nederland, in hetzelfde jaar en op dezelfde datum werden geboren als hun broers en zussen in Surabaya.
“Ze zijn geboren op dezelfde dagen, data en jaren,” legde Rozemarijn verrast uit.
Ze gelooft ook dat iemands aanwezigheid op aarde is geregeld en gepland door de Almachtige God. Zo ook met de dezelfde data, dagen en jaren van haar kinderen en broers en zussen.
“Mijn moeder wil Surabaya niet herinneren. Maar ik vind Surabaya als mijn thuis. Ik voel me als bij mijn voorouders in Surabaya,” zei Rozemarijn.
De Peneleh Begraafplaats waar haar voorouders werden begraven, wordt een brug die haar en haar voorouders verbindt. Ze voelde zich tegelijkertijd verdrietig en blij.
“Ik ben blij,” zei Rozemarijn kort terwijl ze haar tranen afveegde.
Het Basisidee van de Revitalisering van de Peneleh Begraafplaats Wordt Werkelijkheid.
Een van de basisideeën voor de revitalisering van de Peneleh Begraafplaats, waarbij twee gemeenschappen betrokken zijn: Begandring Soerabaia (Indonesië) en TiMe Amsterdam (Nederland), is werkelijkheid geworden voordat het werd voltooid. Het idee is dat de Peneleh Begraafplaats een brug wordt tussen twee landen: Surabaya (Indonesië) en steden in Nederland.
Het blijkt dat het idee niet alleen een droom is. De Peneleh begraafplaats is erin geslaagd de familiebanden van Rozemarijn die ver van elkaar verwijderd zijn in Nederland en Surabaya, te versterken. Die ochtend waren Rozemarijn en haar man persoonlijk getuige van het schoonmaken van het graf van de beroemde fotograaf Ohannes Kurkdjian als onderdeel van het revitalisatieproces, dat gezamenlijk werd uitgevoerd door Nederland en Surabaya.
Op dezelfde dag, zondag (28/7/24), maakte Rozemarijn ook het graf van haar voorouder (Otto Schuurmans) schoon, terwijl het Begandring Team en de werknemers van de Milieudienst (DLH) het graf van Kurkdjian schoonmaakten.
Toevallig ontmoette de familie van Rozemarijn het Peneleh Surabaya Revitalisatie Team, die uiteindelijk de betovering in Surabaya konden verbreken, wat een deel van het leven van hun voorouders en hun moeder was. Nu is de brug die Nederland en Surabaya verbindt, gebouwd. Rozemarijn en haar familie zijn de getuigen. (Nanang)